چهار سال پس از اتفاقات نگهبانان کهکشان بخش ۲ انتقام‌جویان که پس از رویدادهای فیلم کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی از هم گسسته‌اند، به نگهبانان کهکشان می‌پیوندند تا با تانوس که به دنبال تصاحب همهٔ سنگ‌های ابدیت و حکمرانی بر واقعیت است، مقابله کنند.
فیلم "انتقام‌جویان: جنگ بینهایت" سومین قسمت از این مجموعه است که با استقبالی بی‌نظیر همراه بود. در این فیلم تعداد کارکترهای ابرقهرمانی به نهایت خود رسید و ردپای بسیاری از شخصیتهای مارول در ان دیده شد. فضای فیلم بیشتر به فیلمهای "ثور" و "نگهابانان کهکشان" شباهت دارد(یعنی بیشتر با جادو، طلسم و محیط گرافیکی و... سر و کار داریم)، در صورتی که در نسخه‌های قبلی شاهد فیلمی نزدیک به "مرد آهنی" و "کاپیتان آمریکایی" بودیم(که نمونه‌های اغراق شده‌ای از تکنولوژی و نیروی بدنی را به نمایش می‌گذاشت).
فیلم 2 ساعت و نیمه پایانی عالی داشت که کمی هم با غافل‌گیری همراه بود و اشاره‌ای هم به نام فیلم (جنگ بینهایت) داشت. تعادل بین صحنه‌های اکشن و درام، دیالوگ‌های جدی و فان، ناامیدی و امید و دیگر افت و خیزها به خوبی رعایت شده و نتیجه آن، کسالت‌بار نبودن فیلم از دید مخاطبین است. همانطور که گفته شد تعداد قهرمان‌ها بیشتر از قبل است و ارتباط بیننده با کارکترهایی مانند کاپیتان آمریکایی و پلنگ سیاه در این 150 دقیقه، کمتر از گذشته است. هر چند که بدمن داستان وضعیتی برعکس دارد و احتمالا یکی از معدود شخصیتهای منفی ولی محبوب اینگونه فیلم‌ها است. فیلم بدون نقص نیست اما نقص‌ها کوچکی هستند که می‌توان آن را در مقابل نقاط قوت بسیار، نادیده گرفت. تنها موردی که می‌توان بیشتر بر روی آن بحث کرد جلوه‌های ویژه است. برای فیلمی که چیزی بین 300 تا 400 میلیون دلار خرج داشته است جالب نیست که سکانس‌های تماما گرافیکی با نور زیاد، جنبش سریع دوربین یا هاله‌ای از نور سفید همراه باشد. شاید اصلا بهتر بود کمتر از محیط تمام گرافیکی بازی‌مانند استفاده شود و فیلم بر روی زمین و محیط واقعی در جریان باشد.
تیلیغات گسترده و بازیگران درجه یک همواره جزوی از آثار مارول بوده است و در حال حاظر می‌توان گفت که این کمپانی از رقیب اصلی خود یعنی DC یک سر و گردن بالاتر است.
انتقام جویان: جنگ بینهایت
جدیدترین قسمت سری فیلمهای « انتقام جویان » که از مدتها پیش تبلیغات بسیار گسترده ای برای نمایش آن آغاز شده بود در نهایت پس از تغییر در زمان اکران، به سینماها رسید. « انتقام جویان » که محبوب ترین عنوان کمپانی مارول به شمار می رود و طرفداران فراوانی در سراسر جهان دارد، در جدیدترین قسمت خود از حضور دیگر اَبَرقهرمانان محبوب دنیای مارول نظیر دکتر استرنج و دار و دسته « نگهبانان کهکشان » استفاده کرده و از این حیث، پیش بینی می شود « جنگ ابدیت » تبدیل به یکی از پرفروش ترین آثار تاریخ سینما شود. در قسمت جدید، سازندگان فیلم از دشمنی رونمایی کرده اند که به صورت جسته و گریخته در دیگر آثار مارول ردپای آن مشاهده می شد و همگان منتظر بودند تا " تانوس " را در سینما ملاقات نمایند که حالا این فرصت برایشان مهیا گردیده است.
داستان « انتقام جویان : جنگ ابدیت » درباره تمام اَبَرقهرمانانی است که لیست بلند بالایی را شامل می شود. افرادی که عده ای از آنها تا به امروز در کنار یکدیگر جنگیده اند و برخی از آنان نیز تابحال در گروه ملقب به « انتقام جویان » حضور نداشته اند اما حالا یک دلیل بزرگ برای حضور در کنار یکدیگر یافته اند و آن ظهور یک شخصیت شرور به نام تانوس است که قصد دارد تمام شش سنگ ابدیت را بدست آورده و ساز و کار خود را در جهان ما بکار گیرد و به زبان ساده، همه چیز را بکوبد و از نو بسازد! همین اتفاق سبب می شود تا اَبَرقهرمانان علی رغم تمام اختلافاتشان در کنار یکدیگر قرار گیرند و به جنگ با شرارت برخیزند و...
مهمترین ویژگی « انتقام جویان : جنگ ابدیت » از زمان انتشار اخبار این فیلم، حضور چهره های برجسته دنیای مارول در این فیلم بود که باعث گمانه زنی های فراوانی در فضای رسانه ای شده بود، به این جهت که تعداد آنها برای حضور در یک عنوان سینمایی بسیار زیاد بود! در واقع چنانچه اَبَرقهرمانان همیشگی که تحت عنوان " انتقام جویان " در دو قسمت قبل حضور داشته اند را کنار بگذاریم، در اینجا ما با مجموعه ای از اَبَرقهرمانان جدید مواجه هستیم که هرکدام از آنها شخصیت مستقل و طرفداران خاص خودشان را دارند و مشخصاً سازندگان نیز می بایست توجه ویژه ای به نحوه حضورشان در این اثر می داشتند؛ اما مطابق انتظار نتیجه چندان رضایت بخش از کار در نیامده.
ترافیک اَبَرقهرمانان در « جنگ ابدیت » باعث شده فیلمنامه اثر نسبت به دو قسمت قبل بسیار شتاب زده تر عمل نماید و به هر روشی متوسل شود تا بتواند تعادل مورد نظرش را درباره اَبَرقهرمانانش حفظ نماید. در واقع سازندگان می بایست زمان کافی برای حضور یک دوجین اَبَرقهرمان در داستان مهیا می کردند و در کنار آن، موقعیت هایی نیز خلق می کردند که بتواند پاسخگوی گسترش شخصیت این افراد باشد. اما این مهم در « جنگ ابدیت » به ثمر ننشسته و فیلم صرفاً مملوء از اَبَرقهرمانانی است که بی خود و بی جهت در یک موقعیت قرار می گیرند و به یکباره منقلب شده و حتی واکنش های عجیب از خود به نمایش می گذارند که توضیح منطقی برای آن وجود ندارد؛ هرچند که تماشاگر هم احتمالاً خیلی دنبال منطق درباره رفتار آنان نخواهد بود!
ادغام بیش از 10 عنوان سینمایی مارول با داستان های مجزا و روابط گوناگون در یک اثر سینمایی، قطعاً نمی تواند کیفیت قابل توجهی داشته باشد و برادران روسو ( کارگردانان « جنگ ابدیت » ) نیز نتوانسته اند کمکی به خارج شدن داستان از روند منطقی خود داشته باشند. نتیجه این ادغام عظیم آن است که جدیدترین عنوان سینمایی مارول بطور کل، فاقد فیلمنامه است و متکی بر ضرباهنگ تند اکشن خود است تا بتواند مخاطبش را چنان سرگرم کند که از توجهش به حفره های فیلمنامه بکاهد؛ فیلمنامه ای که البته هرگز در عنوان های اَبَرقهرمانی اولویت نداشته و ندارد.
با اینحال در بخش اکشن فیلم تمام آنچه که طرفداران « انتقام جویان » از این عنوان انتظار دارند را در اختیارشان قرار داده و به نظر می رسد که بتواند رضایت کامل شان را بدست آورد. البته آنچه که در « جنگ ابدیت » به تصویر کشیده شده تفاوت آشکاری با عنوان های مستقل مارول ندارد بطوریکه گاهاً می توان شباهت هایی میان آن و دیگر عنوان مستقل مارول یعنی « کاپیتان آمریکا » مشاهده نمود. حضور اَبَرقهرمانان گوناگون با توانایی های رنگارنگ شان این فرصت مغتنم را در اختیار سازندگان قرار داده که با ترکیب ویژگی های فرا انسانی شان ، لحظات جالب و هیجان انگیزی را خلق نمایند که کاملاً سرگرم کننده و جذاب هستند.
شخصیت منفی این قسمت با عنوان " تانوس " که بالاخره مارول آن را صاحب عنوانی سینمایی نموده، در مقایسه با شخصیت های منفی سری قبلی « انتقام جویان » که نقش چندانی در طول داستان ایفا نمی کردند و یکی از ضعف های مفرط آثار مارول در سالهای اخیر بوده اند، کمی وضعیت بهتری دارد و می توان گاهی او را باور کرد و نسبت به قدرت ها و اندیشه هایش نگران بود. اینکه مارول در نهایت به این نتیجه رسیده که شخصیت منفی داستان هم می تواند گاهی از خجالت اَبَرقهرمانان درآید و خودی نشان دهد، قطعاً باید آن را به فال نیک گرفت و به آینده دیگر بدمن های دنیای سینمایی مارول امیدوار ماند.
در نهایت آنچه که می توان درباره عنوان « انتقام جویان : جنگ ابدیت » بیان نمود آن است که این اثر فارغ از نقد و ویژگی های آن می باشد! « جنگ ابدیت » به مثابه یک بازی ویدئویی سرگرم کننده است که مخاطبش را با حال و هوای مشابه، به اوج هیجان می برد و اجازه نمی دهد گذشت زمان را حس نماید و این تمام آن چیزی است که سازندگان برای مخاطبین شان می خواهند. مهم نیست که فیلمنامه اثر و روابط شخصیت ها در اینجا به درستی تعریف نمی شوند و فیلمنامه هم پا در هواست و اصولاً پیشرفتی نسبت به گذشته حاصل نگردیده، در نهایت آنچه که اهمیت می یابد آن است که این افراد با قدرت های عجیب و غریب شان صحنه را پُر کرده و به جان هم بیفتند و با توسل به کلیشه های پولساز ده سال گذشته، به کامیابی برسند. « جنگ ابدیت » آشفته تر از دو عنوان قبلی است اما کاملاً سرگرم کننده است و به هدف خود می رسد.
